Het echte reisverslag!!

Hallo Allemaal!!

Vanochtend zijn we de grens van Zimbabwe gepasseerd en hebben we Botwana achter ons gelaten. Het duurde even maar er is een prachtig visum in mijn paspoort geplakt. Meneer Mugabe mag blij zijn met zijn 30 dollar visumbedrag voor dit bijzondere land waar op politiek gebied nog steeds vanalles aan de hand is. Ik vrees dat we geen realistisch beeld van het land krijgen omdat we van toeristenplaats naar toeristenplaats gaan.

Laat ik even vanaf het begin beginnen ruim 2 wkn geleden in Kaapstad....

Ik zal jullie eerst even iets over de reisgroep vertellen. We reizen met 22 mensen, 14 dames en 8 heren in de leeftijd van 26 - 37 jaar en 1 man van 58 jaar uit alle hoeken van NL met de meest uiteenlopende achtergronden en persoonlijkheden. Dit maakt de groepsdynamica zeer boeiend maar de sfeer is goed!
We reizen in een overlandtruck van de reisorganisatie NOMAD. ONze gids in een Zimbabwaan genaamd Edy en een driver Jacco uit Zuid Afrika. Leuke lui! En ik kan met Jacco dus nog goed mijn Afrikaans ophalen.

Dag 1 t/m 3 hebben we in Kaapstad door gebracht. Ik ben al eens 2 wkn in Kaapstad geweest dus ik heb alle excursies geskipt. Het was nog steeds stormachtig. Beetje rond gehangen bij Waterfront, gelunched en het nachtleven onveilig gemaakt. Dat had ik nl nog niet gedaan haha en het was erg gezellig. Holly en ik werden gupgrade in onze backpackers accomodatie dus een eigen privekamer omdat we niet meer in de dorms terecht konden. Helemaal niet vervelend! :)

Op dag 4 zijn we in de overlandtruck gestapt op weg naar Oranjerivier. De truck is een bus maar dan in een vrachtwagen. Aan de achterkant zitten allemaal lockers voor onze backpacks en we hebben allerlei luiken voor de tenten, kookgerei enz. En geloof me het rijden is zeer bumpy door de veringen en dat is ook nodig.
Deze truck is inmiddels onze 2e thuis en het was dus ook echt snel een bende. Het went om er in te zitten het lukt me alleen niet om er in te slapen.
Op de camping aangekomen bij Oranjerivier waren we net op tijd voor de zonsondergang van de Oranjerivier wat erg mooi was, savannaatje erbij, life is good. Eerst onze tent opzetten. Het zijn iglotenten van goed materiaal. En al snel was het duidelijk dat Holly er meer talent in heeft dan ik met mijn ruimtelijk inzicht van een vistick. Wel erg gelachen. Nu na ruim 2 wkn gaat het steeds sneller alleen ben ik hoofd van de stokken en zij van het opvouwen.

Elke dag hebben we in tweetallen corvee, helpen koken en afwassen enz.
Edy kookt goed dat is knap voor zoveel mensen. ook wordt er elke avond een kampvuur gemaakt. We hebben nu fultime een eau de haardvuur om ons heen hangen. We barbequen veel en 's ochtends is er een prima ontbijt inclusief mijn zelfmeegebrachte cappuccinozakjes. Iedereen jaloers op mij! haha

De eerste nacht kamperen was erg grappig. Holly en ik hebben ons dood gelachen doordat je niets kunt vinden in het donker dus ik heb snel een nieuwe zaklamp gekocht want mijn Xenoshoofdlampje was niets. We zijn continue bezig met de spullen te herorganiseren. Het was echt muts en muts gaan kamperen. Gelukkig nog geen spinnen en slangen gezien.

De eerste nachten waren ijs en ijskoud. Dus echt goed slapen lukt niet. Maar geen ochtendhumeur. De gemiddelde wake-up call is rond 5 uur. Vakantie??? Bootcamp!! haha

De volgende dag ( dag 5) zijn we naar de Fish River Canyon gereden. Daar hebben een wandeling gemaakt en weer genoten van een mooie zonsondergang. Deze canyon is een kleinere canyon vergelijkbaar met de Grand Canyon in de USA. Maar zeker ook mooi. We hebben bij de canyon gegeten naast de truck. Op de camping hadden ze een soort warm thermaalbad dus daar hebben we nog even in gezwommen.

Op dag 6 zijn we de grens van Namibie over gegaan naar Sesriem door de Namib (woestijn). WOW!! Zuid Namibie is prachtig!! het landschap veranderd om de 2 km en is zeer fotogeniek!
Het was een lange rijdag maar genoeg te zien onderweg. Deze nacht was ook het koudst van de hele trip -3 gaden en niemand heeft geslapen. Ik had 3 lagen kleding aan, een fleechedeken en dan in mijn slaapzak, maar de kou ging tot op het bot.

dag 7: Die ochtend moesten we heel vroeg opstaan om de zonsopkomst te kunnen zien op Dune 45. Deze duin is de bekendste in deze woestijn en is een plaatje. Misschien wel het meest indrukwekkende natuurverschijnsel wat ik ooit heb gezien!! De duin opgeklommen, wat een goede ochtendworkout was. Prachtige foto's gemaakt en daarna aan de voet van de duin ontbeten.Daarna zijn we met kleinere jeeps naar de Deadvallei gegaan wat ook weer een flinke klim was met een soort open stuk met allerlei aparte bomen. Ik ga straks proberen foto's up te loaden maar het internet is traag dus weet niet of het lukt.

Dag 8 zijn we naar Swakopmund gereden. In deze stad kun je goed zien dat Namibie een Duitse kolonie is geweest. Je waant je in Duitsland door de gebouwen, iedereen die Duits praat en de swarschwalder kirschtaarten, maar dan met een hoop zwarte mensen. Namibie is een van de dunstbevolkste landen in de wereld. Onderweg zien we bijna niemand. alleen andere toeristen op de campings. We zijn niet de enige overlandtour. deze 2 nachten hebben Holly en ik onszelf getrakteerd met een upgrade in een hostel met een privekamer en eigen douche, We stonden echt te juichen als 2 kleine kinderen. Zo heerlijk een bed, echte handdoeken ipv van die zeemlappen van de Xenos en warm water. haha Swakopmund ligt aan zee. Ik hoopte dat ik daar een dagje kon surfen maar de zee is zo ontzettend wild dat dit dus echt niet kan.
Wel heb ik nog een halve dag gesandboard op een duin. Dit is snowboarden op het zand. Ik had nooit verwacht dat ik na een dramaatische wintersportervaring met snowboarden ooit nog eens op een snowboard zou gaan staan, maar wel dus en ik vond het fantastisch. Het zand zat tot in mijn oren. Het ging ook nog eens best goed. Daarna mochten we ook nog op een soort spaanplaat op je buik naar beneden. dat was dus met 70 km per uur een duin af. Doodeng! Heb het dus maar bij 1 keer gelaten.. (held)

De korte nachten, en het rappe reistempo en de fysieke inspanning begon zijn tol te eisen. Die nacht heb ik de stapavond overgeslagen en een nacht flink koorts gehad. Iedereen was ondertussen al verkouden. Gelukkig was het twee dagen later weer beter.

Dag 9 zijn we naar Twijfelfontein gereden.
Daar hadden we superbasic camping en geen stromend water. Ook dat went... alles is vies en stoffig. Ik krijg mijn nagels niet meer schoon, mijn haar is stro en mijn sneakers zijn onherkenbaar geworden. Het heeft wel een bepaalde charme.. het buiten leven is leuk maar het slapen in een tent is toch niet mijn grootste passie haha.
Maar weer een beetje meer zelfkennis is prima!

Dag 10 en 11 waren wildlife dagen in Etosha National Park. Ondanks dat ik al een keer in Krugerpark ben geweest blijft wild mooi! We hebben zelfs Cheetahs gezien. Op de camping was een drinkplaats, waar met zonsondergang 36 olifanten kwamen drinken, met minimaal 5 baby's. Ze hebben daar schijnwerpers gehangen. Ook al zitten daar 50 toeristen met een wijntje op een soort tribune te kijken... je kijkt echt naar wilde dieren en het blijft indrukwekkend op 5-7 meter afstand. De kleintjes die drinken bij de moeder en een paar stoeiende mannetjes die te veel testosteron hebben.
De hele dag in de truck een gamedrive gedaan en 's middags nog even gezwommen.

Af en toe zien we een klein dorpje aan de kant van de weg. Dan heb ik wel het gevoel dat ik in afrika zit. De hutjes zijn iets primitiever dan de townships van Zuid Afrika.

Dag 12 rijden we naar Bagani. We hadden daar een prachtige camping in the middle of knowwhere met douche in de open lucht en een star bath. Zodat je in de badteil naar sterren kunt kijken. De lucht is kraakhelder 's nachts en je ziet alles dus ook de melkweg.

Dag 13 rijden we naar Maun en we zijn dan inmiddels in Botswana. Het landschap is dor en minder mooi dan Zuid Namibie. In Maun worden we gewaarschuwd om goed op onze spullen te letten. Op de campings van Botswana wordt er regelmatig wat gestolen. In de truck hebben we een kluisje genaamd Priscilla.

De volgende dag zijn we naar de Okavango Delta gegaan. Eerst heb ik een vlucht in een Cessna vliegtuigje gemaakt. WoW!! Mooi uitzicht en mooi om te zien hoe de Delta er van boven uit ziet. We zagen zelfs olifanten, buffels en giraffen lopen.

De volgende dag begon ons bushavontuur. Met een soort kano's genaamd Mokoro's zijn we door de Delta gevaren naar een eiland met locals. De Mokoro's worden bestuurd door Polars. Mensen die met een lange stok de boot voort bewegen. Dit was erg relaxed half liggend in het zonnetje voelde het als businessclass. Het werd later economy doordat onze bootman onze Mokoro door het riet stuurde en dan valt er nog wel eens een beest in je boot, ieks..
Aan land hebben we de tenten opgezet en hebben we nog een gamewalk gemaakt met een gids. Dit stelde niet heel veel voor.. maar het idee dat er toch olifanten, neushoorns enz rond lopen (gezien de poep die we zagen) was het wel apart
's avonds hebben we een simpel avondmaal gehad en een optreden van de locals met zang en dans.. Ook wij moesten voor hun optreden. Wow wat een schaamte van ons, met die stijve heupen en valse zang ( op een onbewoond eiland, hoofd- schouders knie en teen) keken die mensen ons aan alsof we gek waren. Ik begrijp het helemaal. Een klein detail. Poepen en plassen gebeurde in een kuil en geen stromend water dit was dus een Kamp + ervaring en 1 nacht meer dan genoeg haha

Dag 15 zijn we naar Gweta gereden waar ik mijn vorige bericht heb gepost. Geweldige camping met slangen die ik gelukkig niet ben tegen gekomen. Ik probeer 's avonds weinig te drinken zodat ik 's nachts niet uit de tent hoef. Hier hadden we onze toptijd wat betreft vroeg opstaan. nl om 4.15 uur.
we reden naar Kasane waar Chobe Park is. Nog meer wild spotten. Ik heb de gamedrive laten schieten want ik was het echt een beetje zat om in een truck/ jeep te zitten. Heerlijk warm gedoucht en daarna een boodtocht gemaakt op de Chobe river. Daar heb ik nog krokodillen, buffels en nijlpaarden gezien die ontbraken nog in de vorige parken. Dit was de laatste kans op een Luipaard maar dat is moeijlijk om die te zien. Dus we hebben uiteindelijk 4 van de Big 5 gespot. Maar die cheetah's maakten veel goed.
Botwana heeft vriendelijke mensen, kinderen zwaaien naar ons. Ik had graag wat meer contact met de mensen gehad of even met de kids gespeeld, maar daar is geen ruimte voor in het programma.

De sfeer in de groep is nog steeds goed alleen merk je wel dat mensen reismoe beginnen te worden. De 2e week is voorbij gevlogen!! Vandaag zijn we aangekomen in het plaatsje Victoria Falls, beroemd om het wereldwonder de Victoriawatervallen. We hebben ze al gezien! Erg indrukwekkend! Holly en ik hebben onszelf weer getrakteerd op een echt bed in een soort chalet met een dak van stro. We noemen het maar Glamping!! Luxe kamperen.
Ik heb besloten even 2 dagen geen excursies te doen. Geen sprongen van een brug, wildwaterraften en de helicortervlucht heb ik 2 jaar geleden al gemaakt. Even relaxstand aan! Alles is hier ook schreeuwend duur. We zijn inmiddels begonnen aan onze stapeltjes met dollars aangezien het geld in zimbabwe niets meer waard is. En dus tijd om aan mijn boek te beginnen, een beetje zwemmen en shoppen op de craftmarket.
Na Vicfalls hebben we nog 3 lange reisdagen van 8 a 9 uur rijden in de truck terug naar Zuid Afrika, Pretoria.
Dan heb ik een beter beeld van Zimbabwe. Edy de reisleider heeft ons gewaarschuwd geen enkel woord over politiek te reppen, want dat kan gevaarlijk zijn. In de receptie hangt een grote foto van de man in kwestie. Hang hem maar aan een grote Boabab- boom! Het is een beetje dubbel om hier de toerist uit te hangen maar het moet een prachtig land zijn.

Het is natuurlijk een veel te lang verhaal geworden...
Maar het is voor mij ook een soort naslagwerk.. 8600 km in 3 wkn met zoveel indrukken.. en geen tijd om dingen op papier te zetten.
Ik hoop echt dat jullie wat beter weer hebben.. hier is het overdag 24 graden en flink warm de nachten worden minder koud.

Ik ga nu stoppen want we gaan even een drankje bij het zwembad doen.

Liefs Nienke